faithful, loyal, honest, trusty, trustworthy;
confident;
true, sure, certain, real;
cf. Հաւատարմաբար;
— լինել, to be verified, confirmed, proved;
to be justified;
to be trusted, believed, adopted, or accepted;
— կալ, մնալ, to rest or remain faithful to;
— առնել, to prove, to justify, to verify, to accredit, to give credit to, to make credible;
— առնել զոք, to assure, to cause to believe, to persuade.
πιστός fidelis, fidus. Մտերիմ ի հաւատս առաջի աստուծոյ, կամ մարդկան. արժանահաւատ. իրաւամբք եւ յապահովի հաւատալի. հաւաստի. վստահելի. ընդունելի. եբր. էմուն, նէէման. թ. էմին.
Ծառայն իմ մովսէս, որ յամենայն տան իմում հաւատարիմ է։ Զայր հաւատարիմ գո՛րծ է գտանել։ Արս հաւատարիմս։ Քահանայ հաւատարիմ։ Իշխան մեծ հաւատարիմ յարքայութեան իւրում։ Աստուած հաւատարիմ։ Վկայութիւն տեառն հաւատարիմ է։ Հաւատարիմ են յամենայնի պատուիրանք նորա։ Շրթունք հաւատարիմք։ Զշրըունս հաւատարմաց։ Խօսիցի եւ ոչինչ հաւատարիմս.եւ այլն։
Հաւատարիմ կոչէ զնա ... զի ոչ խորեաց ինչ, եւ ոչ ընդվայր զտէրունիսն ծախեաց. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 24։)
Ի հաւատարմաց խորհրդականացն նորա. (Արծր. ՟Դ. 2։)
Հաւատարիմ թուեցաւ մեզ ասացեալն. (Խոր. ՟Ա. 4։)
Իւրով հաւատարիմ բանիւք։ Հաւատարիմ կարգել զվկայութիւնն. (Ոսկ. յհ.։)
Կիսոց՝ թէպէտեւ երդնուն, չհաւատամք, եւ զայլս՝ թէպէտեւ չերդնուն, հաւատարիմ համարիմք։ Որ չերդնուն, նոքա առաւել հաւատարիմ են. (Ոսկ. մտթ.։)
ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ. իբր Աներկեւան. անքոյթ. հաստատուն. անպակաս.
Ճշմարիտ է երազն, եւ հաւատարիմ մեկնութիւն նորա։ Դաշինս հաւատարիմս կռէր ընդ նմա։ Տուն, կամ քաղաք, կամ տեղի, կամ ջուր հաւատարիմ։ Զսրբութիւնսն դաւթի զհաւատարիմս.եւ այլն։
ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ. մ. πιστόν fideliter. Հաւատարմութեամբ. եւ Հաւաստեաւ. քաջ.
Սի՛րելի հաւատարի՛մ գործես զայդ. (՟Գ. Յհ. 5։)
Լի իմաստութեամբ են ճառքս, որ ոք հաւատարիմ միտ դնիցէ. (Սարգ. ՟ա. պետր. ՟Է։)
դիմազ. ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ Է. դիմազ. Արժանի է հաւատալոյ. πιστευταίον credendum (est).
Այն ինչ՝ զորմէ բազումք վկայեն, հաւատարիմ է. (Պղատ. տիմ.։)
ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ ԱՌՆԵԼ. πιστόω fidem facio, confirmo, credibile reddo. Հաւատալի առնել. ստուգել. հաստատել. որ եւ ՀԱՒԱՏԱՐՄԱՑՈՒՑԱՆԵԼ.
Յեղելոցն առնէր հաւատարիմ միշտ. (Ոսկ. յհ.։)
Նաեւ մեր իսկ բանս հաւատարիմ առնիցէ զվարդապետին բարբառ. (Եւս. քր.։)
Հաւատարիմ առնել զբան ծառայից քոց. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)
Զի նովաւ հաւատարիմ առնիցէ զկուսական յղութիւնն։ Երեւելի նշանօքն զաներեւոյթ խոստումն հաւատարիմ առնէր. (Շ. մտթ.։)
Ի զօրութեանցն (սքանչելեաց) հաւատարիմ առնէ՝ գիտել թէ նա իցէ. (Իգն.։)
Ապա եւ վկայութեամբք հաւատարիմ առնէ զբանն իւր. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ե։)
ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ ԼԻՆԵԼ. πιστόομαι, πιστεύομαι fide dignus reddor, fides mihi habetur, creditus sum, confirmor. Հաւատարմանալ. հաւատալի եւ վստահելի գտանիլ. ստուգիլ. հաստատիլ. ընդունելի լինել. եւ Աւանդիլ իբրեւ ի ձեռս հաւատարիմ անձին.
Հաւատարիմ լիցի անուն նորա եւ արքայութիւն նորա առաջի իմ։ Եւ արդ տէր աստուած իսրայէլի, հաւատարիմ լիցի բանն քո։ Հաւատարիմ եղեն պատգամքն աստուծոյ։ Ընտրեցաք յաստուծոյ հաւատարիմ լինել աւետարանին։ Հաւատարիմ եղեւ վկայութիւնն մեր ի վերայ ձեր յաւուր յայնմիկ։ Քարոզեցաւ ի հեթանոսս, հաւատարիմ եղեւ յաշխարհի (այսինքն հաւատացաւ)։ Որում եղէ ես հաւատարիմ. ((յն. զոր ես հաւատացայ. այսինքն որ ինձ հաւատացաւ). եւ այլն։)